Dat is de vraag van onze zoon van vijftien. Een serieuze en vriendelijke jongen die op de basisschool niet werd begrepen door zijn leerkrachten. Met extra werk aan de slag moest en zich zelf steeds meer ‘verstopte’ en de grijze muis van de klas werd. Op het VWO leert hij zichzelf steeds beter kennen en komt zijn ware ik meer en meer naar boven.
In 4 VWO wordt er steeds meer van de jongeren verwacht dat ze zelf (logische) verbanden gaan leggen tussen de aangeleerde stof en tussen de verschillende vakken. Het onder woorden brengen en komen tot de kern van de stof, de vraag is een struikelblok voor onze zoon. Hij werkt hard, maar krijgt vaak niet het loon naar werken. Dit frustreert en blokkeert onze zoon in zijn ontwikkeling.
Samen met Roos zijn we op zoek naar de struikelblokken waar onze zoon last van heeft. Tijdens de eerste kennismaking met Roos was er gelijk een klik. Iets dat niet vanzelfsprekend is voor onze zoon. Hij voelde zich op zijn gemak en vertelde later aan ons dat hij het gevoel had dat hij echt gezien werd. En zichzelf mocht laten zien. Hij mocht fouten maken zonder daarvoor ‘veroordeeld’ te worden. Roos weet hem te motiveren om alles uit de kast te halen! Tijdens het schoolwerk is de concentratie na 30 minuten weg, maar bij Roos heeft hij twee uur inspannend zitten werken!
Het onvoorwaardelijke vertrouwen dat Roos in hem heeft wordt door hem gevoeld en steunt hem tijdens het werken. Een mooi proces om te zien en deelgenoot van te mogen zijn. Met de handvatten van Roos hopen we hem thuis ook weer verder te kunnen ondersteunen zodat hij zich optimaal kan ontwikkelen.
Astrid van Helmondt